De slang met de loslatende huid

Een mooi beeld kwam net naar voren. Het was een beeld van een slang die een huid loslaat. Een huid die hij niet meer nodig heeft. Dit is in principe wat er gebeurd (is) in de shift. Doordat we door het moment heen zijn gegaan waarop we onszelf konden/zouden vernietigen en daarna nog leefden hebben we een huid van ons laten loskomen. Het is de huid van vernietiging, oorlog, hebzucht, afgescheidenhei, jaloezie, de huid van of-of.. Wat verder ging is meerheid, samenwerking, vreugde en liefde, vrede, delen, individuele vrijheid, transparantie, waar aan jezelf zijn en doen wat werkt voor iedereen. Onder andere. Ook ging verder het deel dat weet dat er meer is, dat open staat voor de veranderingen die klaar staan, die in hun hart een religieus of esoterisch perceptie van zichzelf hebben toegelaten.  Het is niet zo dat de minder fijn voelende emoties niet mee zijn gegaan, die zijn er wel degelijk maar omdat afgescheidenheid verdwijnt (vanuit bepaald perspectief) of minder echt voelt voor de overgrote meerderheid hebben ze niet meer het gevolg dat we oorlogen moeten beginnen ten wille van die emoties. 

Wat er nu aan het gebeuren is is dat de huid aan alle kanten aan het loslaten is en bij de kop al los is.

Over het hele lichaam komt het los maar zoals bij iedere vervelling zitten sommige delen nog erg vast en willen ze niet loslaten. Deze stukken kunnen zeer hardnekkig zijn en vasthoudend. Om die delen los te maken moeten we ze herkennen (dat gebeurd omdat we de gave krijgen van echtheid aanvoelen en onzuiverheid intuïtief herkennen) en soms is het nodig voor de slang om zijn huid langs een steen te schrapen om de vastzittende delen los te maken. Die stenen zijn onderweg. De behoefte het los te maken is al bij de slang ontwaakt en de eerste steen is al in zicht. Bovendien moet de slang ook nog door het water om water onder zijn oude huid te krijgen.. dat maakt dat het losmaken makkelijker gaat, water heeft die eigenschap.

Mocht je dus mensen zien die vasthouden aan gescheidenheid, die bang zijn voor anderen, bang zijn voor groepen vreemdelingen die hun in gedachten zouden kunnen bedreigen, mensen die anderen bewust kwaad doen, die oorlog voeren, hebzucht laten zien of in de ban zijn van macht (ik neem aan dat je daar legio voorbeelden van hebt, kijk maar om je heen) bekijk hen dan met het nieuwe zien dat je hebt. Zien vanuit acceptatie, eenheid, allen een zijn, liefde, vreugde, empathie en compassie voor een ander deel van jou, van de slangenhuid die nog niet wil loslaten. Als het niet lukt, is het ook goed, niet iedereen heeft die rol.. Uiteindelijk zullen er bij zijn die met liefde en bewondering kunnen kijken naar ieder aspect van zichzelf en dus van anderen want er is geen verschil. En ook weer wel.. dat is de paradox. Tegenwoordig is alles en-en en dat ontluikt de paradoxen en verschillende lagen van het bestaan.

Ieder aspect van het leven is inherent mooi.. aan ons om het te lieven en te omarmen. 

<3>