Een mooi beeld kwam
net naar voren. Het was een beeld van een slang die een huid loslaat.
Een huid die hij niet meer nodig heeft. Dit is in principe wat er
gebeurd (is) in de shift. Doordat we door het moment heen zijn gegaan
waarop we onszelf konden/zouden vernietigen en daarna nog leefden
hebben we een huid van ons laten loskomen. Het is de huid van
vernietiging, oorlog, hebzucht, afgescheidenhei, jaloezie, de huid
van of-of.. Wat verder ging is meerheid, samenwerking, vreugde en
liefde, vrede, delen, individuele vrijheid, transparantie, waar aan
jezelf zijn en doen wat werkt voor iedereen. Onder andere. Ook ging verder het deel dat weet dat er meer is, dat open staat voor de veranderingen die klaar staan, die in hun hart een religieus of esoterisch perceptie van zichzelf hebben toegelaten. Het is
niet zo dat de minder fijn voelende emoties niet mee zijn gegaan, die
zijn er wel degelijk maar omdat afgescheidenheid verdwijnt (vanuit
bepaald perspectief) of minder echt voelt voor de overgrote
meerderheid hebben ze niet meer het gevolg dat we oorlogen moeten
beginnen ten wille van die emoties.
Wat er nu aan het gebeuren is is dat de huid aan alle kanten aan het loslaten is en bij de kop al los is.
Over het hele
lichaam komt het los maar zoals bij iedere vervelling zitten sommige
delen nog erg vast en willen ze niet loslaten. Deze stukken kunnen
zeer hardnekkig zijn en vasthoudend. Om die delen los te maken moeten
we ze herkennen (dat gebeurd omdat we de gave krijgen van echtheid
aanvoelen en onzuiverheid intuïtief herkennen) en soms is het nodig
voor de slang om zijn huid langs een steen te schrapen om de
vastzittende delen los te maken. Die stenen zijn onderweg. De
behoefte het los te maken is al bij de slang ontwaakt en de eerste
steen is al in zicht. Bovendien moet de slang ook nog door het water
om water onder zijn oude huid te krijgen.. dat maakt dat het losmaken
makkelijker gaat, water heeft die eigenschap.
Mocht je dus
mensen zien die vasthouden aan gescheidenheid, die bang zijn voor
anderen, bang zijn voor groepen vreemdelingen die hun in gedachten
zouden kunnen bedreigen, mensen die anderen bewust kwaad doen, die
oorlog voeren, hebzucht laten zien of in de ban zijn van macht (ik
neem aan dat je daar legio voorbeelden van hebt, kijk maar om je
heen) bekijk hen dan met het nieuwe zien dat je hebt. Zien vanuit
acceptatie, eenheid, allen een zijn, liefde, vreugde, empathie en
compassie voor een ander deel van jou, van de slangenhuid die nog niet wil
loslaten. Als het niet lukt, is het ook goed, niet iedereen heeft die
rol.. Uiteindelijk zullen er bij zijn die met liefde en bewondering kunnen kijken
naar ieder aspect van zichzelf en dus van anderen want er is geen
verschil. En ook weer wel.. dat is de paradox. Tegenwoordig is alles
en-en en dat ontluikt de paradoxen en verschillende lagen van het
bestaan.
Ieder aspect van het leven is inherent mooi.. aan ons om het te lieven en te omarmen.
Ieder aspect van het leven is inherent mooi.. aan ons om het te lieven en te omarmen.
<3>
3>
3>




